Ο κανόνας της "μιας" εθνικής σύνταξης

Με τη νέα Εγκύκλιο του Υφυπουργού Εργασίας (Φ 800000/Δ17/109302 - 30.12.2021), με ισχύ από τη δημοσίευσή της και εφεξής, εφαρμόζεται ο κανόνας της μιας εθνικής σύνταξης και ως εκ τούτου, επέρχεται σημαντική μείωση σε περίπτωση σώρευσης συντάξεων λόγω θανάτου με σύνταξη γήρατος ή αναπηρίας.

Κατά συνέπεια, αν ο επιζών σύζυγος είναι ήδη συνταξιούχος (από οποιαδήποτε αιτία) ή καθίσταται συνταξιούχος μετά το θάνατο του συζύγου, αρχικώς υπολογίζεται η κατά μεταβίβαση σύνταξη επί του συνόλου της σύνταξης του θανόντος (εθνική και ανταποδοτική/ες) και εν συνεχεία, εφαρμόζονται οι κανόνες σώρευσης επί του μέρους της εθνικής σύνταξης, έτσι ώστε η καταβαλλόμενη εθνική σύνταξη να μην υπερβαίνει τα 384 ευρώ, από οποιαδήποτε αιτία. Συνεπώς, ο επιζών σύζυγος λαμβάνει κατά την πρώτη τριετία το 70% της ανταποδοτικής σύνταξης του θανόντος και από την εθνική σύνταξη αυτού λαμβάνει ποσό το οποίο αθροιζόμενο με τη δική του εθνική σύνταξη, να μην υπερβαίνει τα 384 ευρώ. Εάν ο επιζών σύζυγος λαμβάνει ήδη πλήρες ποσό εθνικής σύνταξης, δεν δικαιούται να σωρεύσει ποσό από την εθνική σύνταξη του θανόντος συζύγου. Μετά την πάροδο της τριετίας, η καταβαλλόμενη σύνταξη λόγω θανάτου περικόπτεται κατά το ήμισυ.

Σημ. Αν ο επιζών σύζυγος δεν είναι συνταξιούχος κατά το θάνατο του συζύγου του, εξακολουθεί να ισχύει η ρύθμιση ότι λαμβάνει κατά την πρώτη 3ετία το 70% της σύνταξης του θανόντος (εθνικής και ανταποδοτικής/-ών), καθώς και ότι μετά την πάροδο της 3ετίας και εφ΄ όσον εργάζεται, η σύνταξη του θανόντος περικόπτεται κατά το ήμισυ και ως εκ τούτου, ο επιζών λαμβάνει ποσοστό 35% της σύνταξης του θανόντος.